Vroeg uit de veren, thermokleding aan (tenminste in dit seizoen) ouwe kloffie erover, snel een broodje en een kop koffie naar binnen werken. Even later word ik opgepikt. Laarzen aan en in de auto.
Vissen? Hmmm, dan ben ik nu vergeten om m’n hengels mee te nemen.
Nee, het gaat om urban exploring oftewel urbex hetgeen letterlijk betekent het verkennen van het urbane, het stedelijke, maar dat kan zich natuurlijk net zo goed op het platteland afspelen. Heel simpel het bezoeken en vaak ook fotograferen van infrastructuur gemaakt door de mens, denk hierbij aan oude verlaten en vaak ook vervallen gebouwen en/of niet openbaar toegankelijke locaties. Begrijp me goed, het gaat hier zeker niet om inbreken maar vaak balanceer je op het randje van wat kan wel en wat kan niet. Een sport is ook om op de een of andere manier binnen te komen zonder dat je daar deuren of ramen voor moet gaan forceren of zelfs slopen en natuurlijk zonder gezien te worden, er komt ook een gezond stukje spanning bij kijken.
Het gaat er echt om de sfeer te proeven op dit soort locaties, het leven is op veel plekken gewoon stil blijven staan en vaak zijn ze grotendeels al door de natuur overgenomen, prachtig om te zien dat er bomen in gebouwen groeien en veel van de begroeiing van buiten het gebouw langzaam z’n weg naar binnen weet te vinden.
Na een uur of drie rond te hebben gelopen op het grote terrein besluiten we met een voldaan gevoel en voor sommigen met koude handen en een loopneus weer huiswaarts te keren.
Al snel weer op zoek naar nieuwe locaties en het liefst waar je dan zelf als eerste ‘urbexer’ naar binnen mag lopen.
S#*t…. was ik m’n camera toch vergeten!? Wel in het verhaal, gelukkig niet afgelopen zondag.
Richard Lamain
Mooie foto